Categorie: blogs

Je opa uit de kast

‘Laat het niet jouw verhaal worden over 20-30-40 jaar…’
De laatste zin van de vorige blog over ‘je moeder uit de kast’
Daar had ook ‘je vader’ kunnen staan.
Is dat dan wat je wilt voor jezelf?
Denk je dat je dáár gelukkig van wordt?

Het kan nog erger…

Hierbij het verhaal van een overgrootvader…
Bijna niet voor te stellen…

https://www.ad.nl/bizar/opa-95-verzamelt-eindelijk-voldoende-moed-om-uit-de-kast-te-komen~a199dc3b/

Roman is 67 jaar getrouwd, heeft twee kinderen,
vijf kleinkinderen en een achterkleinkind.
‘Ik vertelde hen dat ik geboren ben en dat ik mijn hele leven homo was.
Ik vertelde hen de hele tragedie van mijn leven
en toen begrepen ze wat mij overkomen was.’

Ondanks zijn hoge leeftijd hoopt Roman nog een mannelijke levenspartner tegen te komen. ‘Het maakt me niet uit hoe hij eruitziet,
ik kijk niet naar het gezicht, ik kijk naar het hart.
Iemand om tegenaan te leunen.
Ik wil gaan slapen en iemand dicht bij me hebben.
Alleen maar om zeker te zijn dat er iemand om me geeft.’

En jij?

Welke informatie heb je nog meer nodig om te weten
dat je echt veel beter uit de kast kunt komen als je jong bent?
Zo’n leven wil je toch niet!
Twee, drie, vier generaties geleden was dat moeilijker.
Nu is het nog steeds niet gemakkelijk.
Maar je kunt wel rekenen op veel meer begrip.

Jongeren met een homo ouder

Als je vader-moeder uit de kast komt en je wilt daarover praten:

https://coceindhoven.nl/jmho/

Jongen van veertien

Uit een bericht van NU.nl

Een 14-jarige jongen uit Dordrecht is opgepakt op verdenking van betrokkenheid bij de bedreiging en mishandeling van twee mannen in zijn woonplaats. De politie houdt er rekening mee dat het geweld mogelijk homogerelateerd is.
Even verderop: Volgens de politie maakt de tiener deel uit van een grotere groep.

https://www.nu.nl/binnenland/5204372/jongen-14-opgepakt-mishandeling-van-twee-mannen-dordrecht.html

Terecht dat de politie serieus onderzoek doet en probeert de andere daders ook te vinden.
Tja, je zal maar bij die jongen in de klas zitten en je net afvragen of je zélf misschien wel homo bent.
Dan kom je echt niet uit de kast op school.
Veel te gevaarlijk!

Die dader van 14…

Hoe komt een jongen van die leeftijd zo ver dat hij homo’s in elkaar wil slaan en trappen?
Ze doen het met elkaar, niet hij in z’n eentje.
Ze jutten elkaar op.
En om erbij te horen in die groep moet je wel meedoen.
Groepsdruk zal best een rol spelen.

Gaat het om een groep met een bepaalde religieuze overtuiging,
jongens die vanuit hun geloof iets hebben tegen homoseksualiteit
en die optreden om de wereld of hun eigen cultuur te beschermen tegen dit kwaad?
Als dat zo is, is die ene gearresteerde in hun ogen een martelaar.
Het zou kunnen…

Orlando, 12 juni 2016

In een krantenartikel over de beruchte aanslag op een homoclub daar wordt die een aanslag op ‘onze manier van leven’ genoemd.
Ook dát zou zomaar kunnen.
Maar de onderzoeksjournalist heeft het ook over de homohaat (en mogelijkerwijs zelfhaat) van de dader…
Is het dat? Is het die combinatie?
Homohaat uit onzekerheid en boosheid over eigen dromen en verlangens die er niet mogen zijn, gedachten die steeds opploppen, slecht en verkeerd, maar niet tegen te houden…

Zijn ze diep van binnen jaloers op twee jongens, twee mannen die het samen goed en mooi hebben terwijl zij dat in hun situatie nooit zullen ervaren?
Is hun agressie tegen homo’s eigenlijk tegen henzelf gericht?
Zien ze zo’n tweetal en uiten ze hun wanhoop op díé manier?
In pestsituaties gebeurt hetzelfde: vaak is de dader vroeger zelf ook gepest.
En bij seksueel misbruik zie je dat ook: vaak zijn de daders de slachtoffers van vroeger.
Hoe dat werkt is voer voor psychologen, maar het zou best kunnen…

Criminele rotjongens?

Hoe stráf je daders? Goeie vraag.
Maar ook: hoe hélp je ze?
Hoe help je een gemeenschap die homojongens leert zo over zichzelf te denken?
Reken maar dat ze het minstens net zo moeilijk hebben als jij.
Jouw toekomstmogelijkheden zijn groter en mooier dan de hunne.
Lukt het om ook medelijden met hen te hebben?

Schrijven

Polly

Van de week heb ik nog eens het verhaal van Polly gelezen.
Je weet wel, dat ook op deze site staat, in de kolom hiernaast.
En weer dacht ik: ik wou dat ik dat geweten had toen ik dertien was,
dat ik een Niels had die met me mee dacht,
dat ik een meneer Barst als mentor had die me precies uitlegde hoe het nou zat met homoseksualiteit.
Ik had ze niet…

Niels

Ik heb ook een vervolgverhaal geschreven, over Niels.
Door alles met Polly kwam hij vanzelf bij de vraag: En ik?
Niet iedereen is automatisch hetero.
Hoor ík bij die zes procent die homo is?
Dat kan toch?
Maar dat wil ik niet!
Met Polly kan hij daar over praten, die voelt aan hoe het met hem is.
Met zijn ouders zou dat ook kunnen, maar dat wil hij niet.
Niels, hij lijkt op mij toen ik veertien was…

Youri

Waarom bleef ik schrijven?
Dat ging vanzelf, ik zat achter mijn laptop en liet het gebeuren.
Hoe kon dat, wat was dat?
Ik denk: verwerking.
Ik schreef over mezélf, over hoe ik op die leeftijd dacht en voelde,
waar ik bang voor was, waar ik naar verlangde.
Ik had Youri nodig en de moeite die zijn vader heeft om te accepteren dat hij een homo-zoon heeft.
Uiteindelijk laat ik die twee bij elkaar komen,
laat ik Niels toegeven dat hij homo is,
laat ik ze samen homo zijn.
Hoe zou mijn leven verlopen zijn als ik dat ook gedaan had toen ik vijftien was…

Schrijven

Waarom deze blog? Waarom vertel ik je dit allemaal?
Omdat het mij geholpen heeft alles op te schrijven.
Soms vroeg ik me verbaasd af hoe het kon dat ík dit geschreven had.
Waar haalde ik dat vandaan?
Pas later had ik door dat het míjn levensverhaal was,
mijn herinneringen, mijn idealen,
verstopt in de verhalen over jongens…

Schrijven is goed, moet je doen!
Begin een digitaal dagboek.
Geef woorden aan je gedachten en gevoelens,
je vreugde en verdriet, je angst en je twijfel.
Dat helpt de chaos in je hoofd op een rijtje te krijgen.
Doe het voor jezelf,
niemand hoeft het te lezen.

Blogs

En nu schrijf ik blogs aan jullie, aan jongens zoals ik toen.
Stukjes over alles wat ik zelf graag had willen weten,
vragen waar ik geen antwoord op had,
gevoelens die ik niet begreep,
dromen en verlangens waar ik me voor schaamde.
Ik schrijf ze aan jullie,
ik schrijf ze aan mezelf…
Dat helpt me te zijn wie ik ben.

Wat als…

Ik ben bezig een boek te lezen met die titel.
Wat als… Nederland was blijven vasthouden aan de gulden?
Wat als… de moordaanslag op Hitler niet mislukt was?
Wat als…
Het leven was anders geweest als…
Dit geldt voor de hele maatschappij.
Maar maak het eens persoonlijk:
Wat als ik… ?
Wat als jij…?

Wat als ik níét…?

zo lang in de kast was blijven zitten?
Dan…
had ik niet al die tijd met dat alles-gaat-goed-hoor-masker rond hoeven lopen
had ik me niet jarenlang alleen en onbegrepen gevoeld.
was ik nu vast al heel lang samen met de liefste man van de hele wereld
had ik veel minder stressklachten gehad al die jaren
was ik veel gezonder en vrolijker geweest.
Tja… met spijt achteraf schiet je niets op.
Hooguit dat je beseft dat je zó niet verder wilt.

Wat als je nu wél…?

gaat praten met mensen die je vertrouwt?
Als je úít je kast (cel, gevangenis) komt en eerlijk wordt over je gevoel,
over je dromen en je verborgen verlangens?
Als je toegeeft dat je meer hebt met jongens dan met meisjes,
dat je meer naar leuke jongens kijkt dan naar knappe meisjes?
Is wat er dan gaat gebeuren alleen negatief?
Daar ben je bang voor, daar zie je tegenop.
Maar is dat zo?
Ja, de káns bestaat dat je problemen krijgt thuis, op school,
op je sportvereniging, in je kerk.
Maar de kans dat je omgeving positief reageert op je is veel groter!

Toekomst

Hoe wil je dat je leven eruit ziet over tien jaar?
Wie wil je zijn? Wat zijn je dromen en idealen?
Wat denk je:
Bereik je dit eerder en gemakkelijker als je blijft zoals je nú bent,
of moet er iets veranderen?
Wordt je leven mooier, beter, leuker als je in ín die kast blijft
en je mond houdt,
of moet je er uit komen en gaan praten?

Vragen…
en de enige die antwoorden kan geven ben je zelf.
Weet wel dat de meeste oudere homo’s er achteraf spijt van hebben dat ze niet (veel) eerder open geweest zijn over wie en hoe ze zijn.

Stiekem homo

Ja, dat kan

Er zijn mannen die heel goed weten dat ze homo zijn, maar dat geheim willen houden.
Ze vinden de prijs te hoog.
Ze denken: als mijn omgeving dát van me weet, ben ik niet meer welkom in mijn kerk, dan stort mijn huwelijk in en word ik weggepest op mijn werk.
Voor volwassen zou dat waar kunnen zijn, helaas…
Maar zijn ze gelukkig…?

Dubbel leven

Sommigen zijn getrouwd en hebben kinderen.
Soms zoeken ze seks op homo-ontmoetingsplekken, op parkeerplaatsen, of in bepaalde bossen en parken.
Soms maken ze ‘discrete afspraken’ via bepaalde datingsites.
Soms hebben ze stille minnaars terwijl hun vrouw denkt dat ze moeten overwerken.
Soms zeggen ze een paar dagen op zakenreis te moeten, terwijl ze op stap zijn met een jonge knul.
Ze zijn net als de heteroman die zijn vrouw bedriegt door naar de hoeren te gaan, er een liefje op na houdt elders, of op stap gaat met zijn secretaresse.
Is dat de toekomst waar jij van droomt?
Is dat wat jij ook wilt?
Word je dáár gelukkig van?
Ook op de lange termijn?

Nooit de juiste

Sommigen zeggen dat ze ongetrouwd gebleven zijn omdat ze nooit tegen de juiste vrouw aangelopen zijn.
Dat kán, maar hoe vaak is het een smoes om niet toe te geven dat ze eigenlijk…?
En dus…?
Dat is ook een keuze.
Jouw toekomst-ideaal?

Zonder seks

Seksloos leven en daar vrede mee hebben, kan ook.
Als je daar bewust voor kiest, kan dat.
Maar hoeveel mannen leven net als jij zolang je alleen bent
en moeten het doen met solo-seks (al of niet opgefokt door pornosites)?
Is dat wat je wilt voor de rest van je leven?

Jouw keuze

Jij hebt het vooruitzicht dat je een leuke vriend zult vinden en daar gelukkig mee zult zijn, ook seksueel.
Stiekeme homo’s zullen hun leven lang niet verder komen dan dit.
Waar kies je voor?
Het is jóúw leven, jouw toekomst, jij kiest…

Boer wordt nicht

Site van ‘Verscheurd’

‘Mama, ik heb al drie keer met het mes op m’n hart ’s nachts in de keuken gestaan, ik weet niet meer hoe ik verder moet.
Ik wil niet meer verder, ik wil dood …’
Heftig verhaal op de site van Verscheurd.
Daar lees je sowieso verhalen die jij en ik hadden kunnen schrijven.

https://verscheurd.nl/category/bernard-hoe-een-boer-een-nicht-werd/

Mijn moeder schrok enorm maar bleef, gek genoeg, ook heel kalm.
‘Waarom wil je niet verder Bernard?’ was het eerste wat ze me vroeg.
‘Nou’, begon ik, ‘ik mis Yango, ik mis oma (zij was zo’n drie jaar daarvoor overleden) en ik weet gewoon niet meer hoe ik verder moet.
Maar ik weet ook niet wat ik nog doe op deze wereld.
We rennen en vliegen, gaan dood en that’s it.
Waarvoor doen we het eigenlijk allemaal?’
Herkenbaar? Dan zal de rest van deze blog dat ook wel zijn.
Ouders zijn niet altijd even wijs, deze wel.
Daar boft deze jongen bij,
net als met de psycholoog met wie hij gaat praten op school.

Jij bent homo hé

Die uitspraak van klasgenoten was te verwachten.
Ze hebben commentaar op zijn oorbel, zijn armbanden, zijn broek.
En dat stak me. Ik deed gewoon waar ik me goed bij voelde,
waarom waren er dan mensen die er zo’n stempel op plakten?
Ik was toch gewoon een normale jongen die normale keuzes maakte?
De rest moet je zelf maar lezen.

Wanneer

Wat moet er gebeuren voor iemand tegen je zegt dat het niet goed gaat met je?
Wanneer geloof je dat die persoon het beste met je voor heeft?
Hoe lang loopt je door met een masker voor omdat niemand mag zien hoe je je echt voelt?
De zelfmoordcijfers onder jonge homo’s liegen er niet om.
Die zijn vijf keer zo hoog als onder hetero leeftijdgenoten.

Het hoeft niet

Vrijwel alle jonge en oudere homo’s geven aan dat het achteraf mee viel toen ze er over begonnen te praten met iemand.
Vaak al vanaf het begin, maar zeker na een tijdje.
Ouders en familie hadden het al vermoed,
vrienden hadden het allang in de gaten
en op de meeste scholen wordt het ‘gewoon’ geaccepteerd.
Op streng-christelijke scholen ligt het moeilijker,
op scholen met veel allochtone leerlingen ook.
Moeilijk en verdrietig als je daar mee te maken hebt,
maar ook dan is het leven is nog steeds de moeite waard.
Jij kunt net zo goed gelukkig worden als ieder ander!

 

Gezond verstand

Je komt niet verder met schuld-schaamte-bezorgdheid-verdriet.
Het is er allemaal, en het is goed dat te erkennen.
Maar om verder te komen moet je je verstand gebruiken, gezond verstand.

Zo willen ‘ze’ het

Soms (vaak?) laat je omgeving je de man zien die je moet worden,
zoals je goed bent in hun ogen.
Zó moet je zijn, een échte man.
Zó moet je worden, zo kún je worden. Jij ook.
Triest!
Waarom zien ze niet de man, de jongen die je bént, jijzelf?
Je kunt niet iemand anders zijn,
ook niet anders worden dat wie je echt bent.

Niet gek

Je bent niet minder als je meer met jongens hebt dan met meisjes
Je bent niet gek of stom of slecht als je tot je schrik ineens door hebt dat wat je voelt voor die leuke jongen hetzelfde is als wat je vrienden hebben bij een meisje.
Als zij hetero zijn is dat voor hen net zo normaal!

Geen schuldgevoel

Als je iets bewust iets fout doet is het terecht als je je schuldig voelt.
Maar daar gaat het meestal niet over.
Het kale feit dat je je aangetrokken voelt tot jongens is niet fout of verkeerd.
Zo ben je geboren, dat heb je genetisch van je ouders meegekregen.
Gebruik je verstand en laat je geen schuldgevoel aanpraten.

Geen schaamte

Er is een reden om je te schamen als je bewust iets doet wat verkeerd is terwijl je de keuze had het goede te doen.
Maar daar gaat het meestal niet over.
Dat jij je zou moeten schamen is de méning die iemand heeft over homoseksualiteit.
Een mening, zeker die van een minderheid, is niet automatisch de waarheid.

Gebruik je verstand en laat je niets aanpraten.

Niet altijd naar je ouders luisteren

Depressief

In een oud boek over depressiviteit staat een rijtje ‘verboden zinnen,’ die ouders nooit tegen hun kinderen zouden moeten zeggen:

–   Van jou kan niemand houden! (afwijzing)
–   Wat ben jij stom zeg! (neerhalen)
–   Hoe komt het dat je maar tweede bent? (perpectionisme)
–   Het wordt nooit iets met jou! (negatieve voorspelling)
–   Waarom ben je niet net zo als je broer? (negatieve vergelijking)
–   Het is jóúw schuld dat je vader en ik ruzie hebben (zwartepiet)
–   Kijk nou eens hoe kinderachtig je bent! (beschamen)
–   Wat een rotjoch ben jij! (schelden)
–   Ik dóé je nog eens wat! (bedreigen)
–   Wat dóé je me aan, na alles wat ik voor je gedaan heb! (schuld aanpraten)

Volgens dat boek kunnen te veel van dit soort opmerkingen leiden tot depressiviteit bij jongeren.
En dat staat niet eens in verband met iemands geaardheid.
Hetero-tieners krijgen dit net zo te horen van niet zo wijze ouders.
Maar als dit gekoppeld wordt aan je homo-zijn komt het harder aan.
Het zelfmoordpercentage bij jongeren ligt hoog;
bij homo-jongeren vijf keer zo hoog als bij hetero’s…

Het slaat nergens op

–  Waarom zou niemand van jou kunnen houden?
Alleen maar omdat je ouders daar (even) moeite mee hebben?
–  Hoezo ben jij stom?
Iedereen doet wel eens iets wat hij beter niet kan doen.
–  Waarom zou het niets worden met jou?
Alleen maar omdat je niet bent zoals je ouders hopen?
–  Jij bent je broer niet en dat zal je ook nooit worden; jij bent jij!
–  Dat je ouders ruzie maken doen ze zélf
–  Hoezo bén jij kinderachtig?
Misschien dóé je dat wel eens, maar dat is iets anders.
–  Jij bent geen rotjoch! Onzin, jij bent jij, uniek;
laat je dat niet afpakken.
–  Dreigen met geweld is een teken van onmacht.
–  Het is niet jouw schuld dat je niet kunt voldoen aan de wensen van je ouders.

En dus?

Niet geloven als je ouders dat soort opmerkingen tegen je maken.
Niet geloven als docenten dat doen, of andere boze volwassenen.
Ook niet fel tegenin gaan, dat maakt ze alleen maar bozer.
Probeer er later over te praten als hun ergste emotie voorbij is.
Zeg dat hun opmerking je pijn gedaan heeft.
Vraag om uitleg: waarop baseren ze hun mening?
Toon alleen je bereidheid je aan te passen als dat reëel is, anders niet.
Bied alleen je excuses aan als je iets fout gedaan hebt, anders niet.
Verwacht geen sorry van je ouders; ’t zou mooi zijn als ze dat zeggen,
maar vaak is dat voor hen een stap te ver.
Houd vast aan de waarheid over jezelf: ik ben oké!

Ik wens jou…

Mooi nummer van Trinity, vooral goed naar de tekst kijken.
Die geldt voor iedereen:

Ik wens jou…’

‘een muur voor de wind en een vuur voor de kou,
een jas voor de regen en een vriend dicht bij jou’

https://www.youtube.com/watch?v=iyAcEgKiymU

Dat gun je iedereen, en dat gunt iedereen jou toch ook?
Of niet?
Om te slagen in het leven, leer je al heel jong dat het belangrijk is om er goed uit te zien en goed te presteren.
Vanaf groep 1 worden kinderen getest en wordt hun groei en ontwikkeling beoordeeld en vastgelegd.
Grafieken geven je vorderingen aan op ieder gebied.
Fouten worden met rood aangestreept:
het kan altijd beter, het móét altijd beter.
Het is niet goed zoals je bent.
Je schiet te kort, je faalt.

Herkenbaar?
Gunt en geeft je omgeving jou de liefde die je nodig hebt?
Wie er minder mooi-aantrekkelijk uit ziet, heeft het moeilijk.
Wie niet de juiste ouders heeft, ook.
En als je qua tempo en ontwikkeling wat trager blijkt…?
En óók nog eens op jongens blijkt te vallen…?

Ik wens jou…

Lees de tekst van dit nummer nog eens goed mee.
Ik wens jou… alles wat je nodig hebt voor een goed leven.
Blijkbaar krijgt niet iedereen dat, niet automatisch.
Dat laatste, die ‘vriend dicht bij jou,’ al helemaal niet.
Kijk maar op school naar wie het meest populair zijn…

Andersom

Je klasgenoten, al de jongens en meiden die je kent,
hebben datzelfde verlangen als jij.
Verkijk je niet op een stoere buitenkant…
Wat doe je daar mee?
Wie en wat ben jij zelf voor een ander?
Verlang je naar zo’n ‘muur,’ zo’n ‘vuur,’ zo’n ‘jas?’
Wéés er een!
Bied een ander je geborgenheid, je warmte, je bescherming.
Verlang je naar vriendschap? Wéés een vriend!
Dan vind je die ‘vrienden dicht bij jou’ heus wel,
worden jullie vrienden die echt om elkaar geven.

En vertrouw er maar op dat die ene speciale ook wel komt…

Nooit goed genoeg

 

Ze doen maar

Bring your tired, bring your shame, (je vermoeidheid, je schaamte)
bring your guilt, bring your pain (je schuld, je pijn)
Don’t you know that’s not your name.
You will always be much more to me.
Every day I wrestle with the voices that keep telling me
(worstel ik met de stemmen die me zeggen)
I’m not right. (ik ben niet goed)
But that’s alright… ZE DOEN MAAR!

Nooit goed genoeg?

Cause I hear a voice and he called me redeemed (bevrijd)
when others say you’ll never be enough (nooit goed genoeg)
Greater is the one that is living inside of me
than he who is living in the world

Mooi nummer, met een tekst om over na te denken.
Wat geloof je over jezelf?
Wat krijg je te horen van je omgeving, van de mensen om je heen
in je kerk, op je school…?
Niet goed genoeg!
Schuldig, je faalt, schande, schaam je.
Wie geloof je?
Díé mensen, of die stem van binnen, in je hart,
zoveel groter en grootser dan de mensen in jouw wereldje.
Hij noemt je bevrijd, verlost.

Bring your doubts, bring your fears  (je twijfel, je angst)
Bring your pain, bring your tears (je pijn, je tranen)
There’ll be no condemnation here (geen veroordeling)
You are holy, righteous and redeemed (heilig, rechtvaardig en bevrijd)
Every time that I fall there are those who call me a mistake
(elke keer als ik val noemen ze me een vergissing)
ZE DOEN MAAR!

Je bent niet gek, geen vergissing, geen min-variant, niet schuldig.
Je bent alleen maar gewoon homo
en daar hoef je je niet voor te schamen!
Jammer als sommige mensen vinden van wel.
ZE DOEN MAAR…