‘Als homo moet je een olifantshuid hebben anders ga je kapot.’
Wel eens gehoord?
Alles wat er op je af komt moet je niet serieus nemen.
Wat over homo’s gezegd wordt is meestal niet persoonlijk tegen jou gericht en scheldwoorden zijn doorgaans algemeen bedoeld.
Met je verstand weet je dat.
Maar dat soort opmerkingen doen toch zeer.
Olifantshuid nodig?
Ongevoelig
Die dikke huid moet voorkomen dat woorden pijn doen.
Ze moeten je hart niet meer raken,
je moet er ongevoelig voor woorden.
Lukt dat?
Soms wel een beetje, lijkt het.
Op het moment zelf kun je zo’n rotopmerking wel negeren,
net doen alsof je ‘m niet gehoord heb.
Maar hoe is dat later, als je alleen bent…?
Komt ie dan dubbel zo hard binnen?
Olifantshuid nodig?
Gevoelig
Ben je nog jezelf als je probeert ongevoelig te zijn?
Grote kans van niet.
Het gevaar is dat je ongevoelig gaat worden voor álles wat je zou kunnen raken.
Ook voor goede, liefdevolle, opmerkingen,
voor de woorden van mensen die echt om je geven,
die van je houden en het goede met je voor hebben.
Als je díé gaat missen omdat je er niet meer voor openstaat, mis je een heleboel.
Niet iedereen is automatisch tégen je.
Openheid
Je hebt de mensen om je heen nodig,
jongeren, leeftijdgenoten, ouderen…
De een laat je dichterbij komen, de ander houd je op een afstand.
Voor de een zet je je hart open, bij de ander geef je je grenzen aan.
Dat kun je leren in de praktijk van het leven.
Leren bij wie je je moet afsluiten om niet gekwetst te worden.
Leren bij wie je open en kwetsbaar kunt zijn.
Blijf bereikbaar.
Heb je echt een olifantshuid nodig?
Ja, soms wel, maar laat het geen pantser worden waar niemand meer doorheen kan.