En ze leefden…
Wel drieduizend jaar geleden woonde er in China een hertog die Ling heette. Hij was de hertog van Wey en woonde in een mooi paleis met dienaren en hovelingen. Maar deze hertog was een beetje anders dan de andere hertogen, als prins eigenlijk al. Toen hij nog een prinsje was, viel dat niet zo op, maar toen hij ouder werd wel. Als prinsje speelde hij altijd met Mizi Xia, de zoon van een van de hovelingen in het paleis van zijn vader-hertog, een gewone lakei. Daardoor was de kleine Mizi automatisch het knechtje van het prinsje. Maar dat maakte voor de jongens niets uit. Ze renden door de gangen van het paleis, speelden tikkertje tussen de bomen, stoeiden op het grasveld en maakten ontdekkingsreizen door de grote tuin achter het paleis. Soms zaten ze samen aan de oever van de rivier met de armen om elkaars schouder naar de ondergaande zon te kijken en zeiden ze helemaal niets.
Op een dag zei prins Ling: ‘Als ik groot ben, wil ik met Mizi trouwen.’
Maar zijn vader lachte. ‘Hoe kan dat nou, als jij groot bent, trouw je met de mooiste prinses die ik voor je vinden kan.’
Daarna werd er een heel lange tijd niet meer gepraat over trouwen. Het kleine prinsje werd een echte prins en knechtje Mizi werd een leuke, knappe hoveling. De grote jongens trokken nog steeds veel samen op, praatten en lachten samen, studeerden samen, reden samen erop uit op hun paarden en rolden stoeiend en half vechtend door het gras.
Op een heerlijke, zoele zomeravond aan de rivier sloeg prins Ling zijn armen om de hals van zijn mooie knecht en gaf hem een lange zoen. En daarna hoefden ze niets meer te zeggen, want ze begrepen allebei precies wat er met hen aan de hand was.
Die avond zei prins Ling tegen zijn vader: ‘Pa, ik ben verliefd.’
‘Dat is prima jongen,’ zei zijn vader, ‘daar zat ik op te wachten. Ik heb al onderzoek laten doen naar mooie prinsessen. Volgende maand komt de eerste hier op bezoek en daarna nog een paar, zodat we kunnen besluiten met wie je gaat trouwen.’
‘Maar ik wil geen prinses,’ zei prins Ling, ‘ik ben verliefd op Mizi, ik wil met Mizi trouwen.’
‘Dat kan niet,’ zei zijn vader, ‘Mizi is een jongen en jongens kunnen niet trouwen met jongens. Dan worden er geen kleine prinsjes meer geboren en is er na jou niemand meer om hertog te worden als jij er niet meer bent. En wie moet er dan over ons land regeren?’
Ja, daar had hij wel gelijk in. Hij kon wel vrijen met Mizi, hij kon misschien zelfs wel trouwen met Mizi, maar ze zouden nooit samen een baby krijgen. Dan toch maar een prinses? Ja, hij moest wel.
En zo trouwde Ling een jaar later met een mooie prinses die zijn vader uitgezocht had omdat hij niet kon kiezen en vrijde hij met Mizi van wie hij iedere dag een beetje meer ging houden. Maar omdat hij een goede hertog wilde zijn voor zijn land, vrijde hij ook een paar keer met de prinses zodat die een baby kreeg die hem kon opvolgen als hij er niet meer zou zijn. Iedereen kon tevreden zijn.
Morgen het vervolg…
https://en.wikipedia.org/wiki/Duke_Ling_of_Wey